โบสถ์ซางตาครู้ส

 

โบสถ์ซางตาครู้ส จากฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา สามารถมองเห็นโบสถ์คริสต์ประดับไม้กางเขนเหนือยอดโดมบนหอระฆังแปดเหลี่ยมที่รู้จักกันดีในนามวัดซางตาครู้ส  ซึ่งมีความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ และเป็นศูนย์รวมศรัทธาแห่งชาวคริสต์ชนมานับตั้งแต่กรุงธนบุรีเป็นราชธานี

 

โบสถ์ซางตาครู้ส เป็นภาษาโบรตุเกส  แปลว่า  วัดมหากางเขต  ตามประวัติศาสตร์กล่าวว่าวัดนี้ตั้งขึ้นภายหลังจากที่พระเจ้าตากสินมหาราชทรงกอบกู้เอกราชและสถาปนากรุงธนบุรีเป็นราชธานี   โดยพระองค์ได้ทรงพระราชทานที่ดินแปลงหนึ่งให้กับบาทหลวงกอร์ชาวฝรั่งเศส  เพื่อใช้สำหรับสร้างโบสถ์ขึ้นในปี พ.ศ.2312  โดยโบสถ์หลังแรกเป็นอาคารไม้  และเป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาของชุมชนชาวคริสต์ที่มาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร  ย้ายมาตั้งถิ่นฐานภายหลังจากเสียกรุงศรีอยุธยา

 

ต่อมาในปี พ.ศ.2378  บาทหลวงปัลเลอกัวจึงสร้างโบสถ์หลังที่ 2 เสร็จ  ซึ่งมีลักษณะคล้ายศาลเจ้าจีนโดยใช้ชื่อว่า  “โบสถ์ซางตาครู้ส”  แต่ผู้คนนิยมเรียกว่า “วัดกุฎีจีน”

 

ส่วนอาคารโบสถ์ตั้งเด่นเป็นสง่าในปัจจุบันนั้นสร้างขึ้นปี พ.ศ.2456  โดยบาทหลวงกูเลียล โมกันดาครู้ส  โดยมีอายุเกือบหนึ่งศตวรรษแล้วถึงปัจจุบัน  ตัวอาคาเป็นสถาปัตยกรรมชั้นเดียวแบบอิตาลียุคนีโอคลาสสิคผสมเรอเนอซองค์  

 

ลักษณะที่โดดเด่นคือหอคอยยอดโดมคล้ายกับพระที่นั่งอนันตสมาคมประดับด้วยไม้กางเขนบนเรือนยอด  ตัวอาคารก่ออิฐประดับลายปูนปั้นงดงามส่วนล่างทำเป็นโถงประกอบด้วยซุ้มโค้งที่สอดรับกัน  ประดับด้วยกระจกสีครึ่งวงกลมที่ถ่ายทอดเรื่องราวจากพระคัมภีร์  โบสถ์ซางตาครู้สแห่งนี้ถือเป็นศาสนสถานที่สำคัญที่อยู่คู่กับชุมชนกุฎีจีนเก่าแก่  ริมแม่น้ำเจ้าพระยา  ฝั่งธนบุรี และกรุงเทพฯมายาวนานแห่งหนึ่ง